Een jaar geleden zou niemand mij geloofd hebben, maar ik heb afgelopen zondag mijn eerste marathon gelopen!!! Of ik het nog eens zal doen? Geen idee, tijdens de laatste kilometers wist ik zeker van niet, maar nu 3 dagen later zit ik alleen maar na te genieten en te glunderen. Wie weet…..?
Januari 2017 ben ik lid geworden van Loopgroep Zuid, en samen met mijn loopmaatjes zijn we eerst gaan trainen voor de halve marathon in Dordrecht. Na deze race zou ik mijn besluit maken of ik door zou trainen voor de hele marathon van Rotterdam. Met kramp ik mijn buik heb ik uiteindelijk het besluit genomen en zijn we met een aardig groepje begonnen aan de lange afstand trainingen. Om het wedstijd gevoel een beetje te krijgen heb ik ook 3 keer meegelopen met CAV Energie, echter is lopen met je eigen clubbie toch echt wel het allergezelligst J
8 April kwam steeds dichterbij en de spanning begon te stijgen. Ga ik het redden ??? Vele kilometers hebben we in de winter kou gelopen, en de 35 km training zelfs met -3’C ( gevoelstemperatuur -17’C ), dus de weersvoorspellingen werden de afgelopen 2 weken goed in de gaten gehouden. Toen kwam Ed Aldus met het bericht dat het een zomerse dag ging worden; ochtend 12’C / middag oplopend tot 20’C. Drinken drinken drinken is het advies welke trainer Jose aan ons heeft gegeven, en dat heb ik goed in mijn achterhoofd geprent.
En opeens stonden we daar dan, aan de voet van de Erasmusbrug, handen in de lucht meebrullen met Lee Towers. Dat was zo’n tof moment!!! Vervolgens nog dik 25 minuten wachten tot dat ons startschot ging, en we eindelijk na al die maanden van training van start mochten gaan. Juichend en lachend heb ik samen met Monica de eerste 24 km gelopen, we waren echt met zijn tweetjes aan het genieten en naar iedereen zwaaien en roepen, geweldig! Toen kwam het moment waarvan we wisten dat het zou komen, we kregen een tempo verschil en dan moet je elkaar laten gaan, de afstand is te groot om niet je eigen tempo te kunnen lopen. Dus nog 18 km in mijn eentje te gaan… ik houd van gezelligheid en begon ook echt mijn maatjes bij de 30 km te missen. Ik kreeg een enorme dreun en flink mopperend ben ik het Kralingse Bos in gedoken en alleen maar denkend “ waarom doe ik dit ? nooit meer, nooit meer!! “ En wat was ik blij om onze grootste fans en allerbeste cateraars Amy en Chris daar te zien! Even wat winegums ingeslagen en snel ( bij wijze van spreken dan ) dat “vreselijke” bos uit!! En daar stond onze trainer Jose op zijn zoveelste uitkijkpunt van de dag: “hoe voel je je? drink je genoeg? het gaat goed, pak straks een extra bekertje water!! “ Zo meegaand met zijn lopers, heel fijn was dat! Nog 2 kilometer te gaan ging ik op zoek naar bekende gezichten aan de kant; Toos, Ton, Vincent ( daar heb ik nog naar geroepen: Nooit meer !!! ), mijn trotse ouders, Luciene en toen draaide ik de Coolsingel op….. Dat was echt zo’n gaaf kippenvel moment. Rijen dik juichende mensen met de finish boog in het zicht. Nog snel een handkus naar mijn man, schoonzus en neefjes die zich naar voren gedrongen hadden, en met een lach op het gezicht en armen juichend omhoog richting die finish!!!
Trainer, loopmaatjes en supporters hartstikke bedankt!! Zonder jullie had ik dit niet gekund –X-
